case stories
In onze aanpak nemen wij altijd ons 4-D model als uitgangspunt. Elke dag zijn we, binnen onze opdracht, aan het dompelen, duiden, denken en doen. Vaak ook in deze volgorde maar zeker niet altijd. Dit betekent dat we (Dock-in samen met de opdrachtgever) voortdurend bijsturen, kalibreren en aansluiten. Dat maakt het ook zo leuk! Je maakt een plan, hebt een idee en vervolgens kijk je wat er is, wat er nodig is om gezamenlijkheid te creëren, om de energie van onderaf, vraag gestuurd, aan te wakkeren, de doelen te halen.
Hoe dat er in de praktijk uit kan zien laten onze case stories zien.
Verbinding en weerbaarheid
een internationaal opererend team in verandering
De ontwikkelingen in de wereld zijn van dien aard dat er steeds intenser een appèl wordt gedaan op de kernbezigheid van de organisatie. De organisatie moet grote stappen zetten om deze uitdagingen het hoofd te kunnen bieden en het team is nieuw gevormd en staat nog aan het begin van haar ontwikkeling. De CEO doet aan ons het verzoek te ondersteunen bij de eerste stappen te zetten in de teamontwikkeling.
In de voorbereiding voeren we gesprekken met als doel het beoogd resultaat, betrokken en de context in kaart te brengen. Eerst online en later ook fysiek. Als we afspreken op het hoofdkantoor vallen ons direct een paar zaken op. De organisatie bestaat uit twee verschillende ‘bloedgroepen’. Aan de ene kant staan de ‘veldwerkers’, de mensen die in conflictgebieden, onder zeer moeilijke omstandigheden, hun werk moeten doen en aan de andere kant de ‘kantoormensen’ De groep die het dag-in,dag-uit mogelijk moet maken dat de organisatie dat kan doen waar ze voor opgesteld staat. Wanneer we de beide afdelingen oplopen voelen we de verschillen in sfeer. De twee afdelingen worden gescheiden door een koffiecorner maar de afstand lijkt vele malen groter. In het MT zitten allerlei bloedgroepen bij elkaar. Van vluchteling tot juristen, van veldwerkers tot fondsenwervers. En gezien het momentum waar de organisatie zich in bevindt een belangrijke stap die het MT wil zetten. En voor ons een gigantisch mooie uitdaging om met deze mensen die allemaal met heel hun hart dit werk doen koers te zetten naar een nieuwe organisatie.
DOMPELEN
duiden
Ons startpunt wordt al snel duidelijk. Voordat er überhaupt gesproken kan worden over de toekomst, eerst maar kennismaken met elkaar. Kennismaken op een dieper niveau dan ze gewend zijn. De kern waar het in de eerste sessie om draait zijn de volgende vragen: waarom doe jij de dingen die je doet, wat zijn belangrijke waarden voor jou, wat gebeurt er met jou als deze waarden met voeten worden getreden, wat betekent het woord ‘eerlijkheid’ voor jou? Dit maakt veel los. Er ontstaat meer inzicht in elkaars handelen en daardoor meer begrip. Dit tegen achtergrond van de bestaansreden van de organisatie. Nog in dezelfde sessie van 24 uur komen we toe aan het gezamenlijk duiden van de patronen die zichtbaar waren geworden. Dit doen we door speelse opdrachten te geven en diverse vormen van forumtheater aan te bieden. Hiermee worden lastige thema’s eenvoudiger onderling bespreekbaar.
In de sessie die daarop volgt kunnen we goed doorbouwen op de energie van de bijeenkomst daarvoor. Het is ook merkbaar dat de teamontwikkeling door is gegaan na onze gezamenlijke sessie. Een goed teken natuurlijk! Omdat de onduidelijkheid tussen de oude situatie en de nieuwe werkelijkheid nog wel even voortduurt blijkt het belangrijk om, in een vast ritme, kort op elkaar volgend, bij elkaar te komen. Zodat hierdoor een nieuwe routine kan ontstaan die nodig is om in deze fase van liminaliteit, -de fase van niet weten- elkaar vast te houden.
DENKEN
DOEN
We kiezen bewust voor een externe locatie. Dit geeft de mogelijkheid om afstand te nemen van de dagelijkse beslommeringen. De sessies starten met een reflectie op de persoonlijke situatie en wat gezamenlijk besproken moet worden. We bouwen daarmee doelbewust aan een ‘supportive environment’. In drie korte sessies van een dagdeel groeit het MT steeds meer naar elkaar toe. De sessie krijgt het karakter van een teamcoaching, waarin het MT voor zichzelf duidelijk krijgt wat hun toegevoegde waarde is binnen de organisatie en hoe zij samen vitaal blijven in de veranderende context waarmee ze wordt geconfronteerd. In diverse reflectieopdrachten werken we toe naar een meer gezamenlijke context: hoe doen we de dingen, wat moeten we behouden en wat kan anders? Hoe helpen we elkaar daarbij?We zien dat er meer naar elkaar geluisterd wordt, meer vragen gesteld worden en ook dat als er verschillen van inzicht ontstaan, er meer ruimte is om elkaars perspectief te onderzoeken. Er komt steeds meer inzicht en comfort in de ‘onderstroom’. Het team komt meer tot rust, wordt creatief en gaat effectiever om met de enorme opgave waar de organisatie voor staat.
In deze opdracht hebben we stap voor stap de ontwikkeling van het team begeleid. We hebben het team geleerd oog te hebben voor elkaar en wat het team nodig heeft om sterk en tegelijkertijd flexibel te blijven in de steeds veranderende situatie. Het team bepaalt wat zij nodig heeft. Wij helpen bij het helder krijgen van die behoefte. De weerbaarheid van het team is toegenomen. Ter illustratie: vlak voor de start van de laatste sessie zagen wij dat twee MT leden met elkaar in gesprek waren. Even apart op de gang. ‘Oh, zij hadden deze week een wat stevige conferentie over iets inhoudelijks en praten dat nu uit’. Deze beweging was aan het begin van onze opdracht ondenkbaar geweest!